Coaching, hoe doe je dat?

We hebben namelijk de neiging om mensen te gaan fixen. Terwijl de grond­houding van coaching is dat alles en iedereen al OK is. En dat we van daaruit wel weer manieren vinden om invulling te geven aan leven en werk. Dat is niet alleen veel prettiger. Deze funda­mentele shift maakt verandering makkelijker. De coachee is waar­schijnlijk mede bij jou gekomen omdat hij (of zij) niet of onvoldoende deze grondhouding van OK zijn had.

Rumi zei het mooi:
Beyond right and wrong,
there is a field.
I meet you there.

Hoe diep moet je gaan bij coaching?

Coaching hoeft niet zwaar te zijn. Mijn stelregel voor coaching is: coach zo licht als mogelijk, zo zwaar als nodig. Als het maar met aandacht gebeurt. Je hoeft niet te graven in het verleden. Het probleem hoeft niet per se voort te komen uit een trauma dat jij moet aanpakken. Je werkt met wat er is. En soms is er inderdaad iets waardoor iemand sterke emoties ervaart. Prima, daar hoef je niet van te schrikken, die hoef je niet te fixen. Daar geef je ruimte aan en je onder­zoekt vervolgens samen hoe de coachee daarmee wil omgaan en hoe dat te doen.

Je zoekt dus samen naar een andere staat van zijn om vanuit te leven en werken. Eentje die meer klopt voor de coachee. Zo vindt de coachee een staat van zijn van waaruit hij of zij het leven en zichzelf anders ervaart. Die beter past bij wie de coachee wezenlijk is. Van daaruit komen als vanzelf de kwaliteiten en oplossingen die de coachee nodig heeft om het probleem op te lossen.

Die modus kan je niet aanleren bij de coachee, of aanpraten. De kunst is de coachee het in zichzelf te laten vinden. Daarvoor onder­zoekt de coachee twee dingen bij zichzelf: de huidige modus en de modus die meer klopt. Door hier bewust van te zijn kan de coachee schakelen tussen die modi.

De kwaliteit van dat zelf­onderzoek bepaalt hoe sterk de coachee zich ontwikkelt en de mate waarin hij zichzelf bevrijdt van zijn patronen. Vaak mag een coachee namelijk op een andere wijze naar zichzelf kijken. De coachee mag bewust zijn van hoe hij is, elk hier en nu. De coachee mag warm, vergevings­gezind en met compassie naar zichzelf kijken. Zodat hij waarachtig en eerlijk over en naar zichzelf is en erkent wat hij werkelijk weet, vindt, voelt en doet. De coachee mag erkennen dat hij het vaak niet weet. Hij mag zijn oordelen en over­tuigingen los­laten en telkens vanuit een fris perspec­tief kijken. En zich open stellen voor wat zich voorbij het niet-weten aandient. Hij mag wijsheid, nieuwe ant­woorden, kracht en inzichten in zichzelf vinden. Hij mag moedig zijn om het oude los te laten, maar ook om te vertrouwen op het nieuwe. Hij mag zonder aanleiding welzijn en onvoor­waardelijke vreugde of rust in zichzelf vinden.

Hieruit blijkt dat zelfonderzoek gebeurt in een wezenlijk gesprek. En bij dat gesprek hoort een bepaalde houding. Die houding laat zich beschrijven door waarden zoals warmte, waarachtig­heid, wijsheid en welzijn. De coachee neemt een andere houding aan en kijkt zo op een nieuwe wijze naar zichzelf. Zonder snelle oordelen, zonder weerstand, zonder koppigheid.

{{button-1="/attributes"}}

{{coaching-1="/attributes"}}

Wat is dan jouw rol als coach?

We zien steeds meer verschillende soorten coaches en coaches in de markt. Zoals loopbaan­coach, life coach, persoonlijke (ontwikkelings-)coach, executive coach, business coach, team­coach en performance coach. Het aantal soorten coaches blijft groeien. De essentie van alle vormen van coaching is toch overal hetzelfde: mensen in een wezenlijk gesprek bijstaan in hun zelfonderzoek.

Het belangrijkste ingrediënt ben jij zelf als coach. Jij biedt de ruimte voor dit zelf­onderzoek. En jij bewaakt de kwaliteit van het zelf­onderzoek. Die ruimte en kwaliteit laten zich beschrijven door waarden zoals warmte, waarachtig­heid, wijsheid en welzijn.

De methode die je volgt als coach maakt nauwelijks uit. Dat blijkt ook uit weten­schappelijk onderzoek. Als je er maar comfortabel en met vertrouwen mee kan werken. Echte resultaten behaal je niet met een methode of stappen­plan, maar door samen echt vanuit verwondering te onder­zoeken wat er is.

We kunnen coaching dus niet ‘vangen’ in proto­collen en gestandaardi­seerde methoden. Coachen is mensen­werk en draait om mens-zijn. Kennis, vaardig­heden en compe­tenties zijn belangrijk en handig. Maar het draait vooral om een wezenlijk gesprek. En jouw houding die dat mogelijk maakt. Zodat je in het coachen continu een ruimte van warmte, waarachtig­heid, wijsheid en welzijn biedt en leert jezelf als instrument in te zetten voor de ontwikkeling van de ander.

Hoe doe je dit nou concreet? Hoe geef je structuur aan coaching? Hoe kun je effectief coachen? Hoe laat je iemand wezenlijke verandering door­maken? Dat vertel ik je hieronder.

{{coaching-2="/attributes"}}

De structuur van coaching

Het traject

Coaching vindt vaak plaats in een traject. Dat traject kent een bepaalde structuur, namelijk kennis­making en intake, sessies, evaluatie(s) en afsluiting:

• Je begint met een kennis­making en een intake. Als iemand met een probleem of vraag bij je komt, dan combineer je die twee gesprekken in één. De kennis­making is belangrijker dan je denkt. Er moet een klik zijn tussen de coachee en jou. Als je elkaar sympathiek vindt en er is vertrouwen in elkaar, dan heb je aan enkele van de belangrijkste voor­waarden voldaan en kan er al bijna niets mis gaan. Meestal gaat de kennis­making over in de intake. Als je te maken hebt met een coachee en zijn leiding­gevende als opdracht­gever, dan doe je de kennis­making los van de intake. Soms is kennis­making met de opdracht­gever nodig of handig. De intake doe je met z’n drieën. Met de intake kijk je samen naar wat het probleem is en wat het doel en de vraag is van de coachee. Probeer zoveel mogelijk naar de kern van het probleem te komen. Later, hieronder, kun je leren hoe je tot de kern van een probleem kunt komen. Je stemt de verwachtingen op elkaar af.
• Als er voldoende zin en vertrouwen is om verder te gaan start je met de sessies. Elke sessie kent ook weer een structuur: voor­bereiding, voorwaarden scheppen, contracting (daar en dan verleden), onderzoek en integratie (hier en nu), contracting (daar en dan toekomst), afronding. Verderop vertel ik je hoe een sessie eruit ziet.
• Als na een aantal sessies het doel van het traject is behaald kun je gaan evalueren. De eind­evaluatie laat je vaak aansluiten op de laatste sessie. Tussen­tijds evalueren kan ook zinvol zijn. Sowieso doe je dat elke sessie met de coachee. En als er een opdracht­gever is, kun je ook een afspraak maken voor een tussentijdse evaluatie. Die doe je ook met z’n drieën. Bespreek hierbij het doel, het proces, de communicatie, de verwachtingen en de resultaten. Trek lering eruit en stuur indien nodig bij.
• Tot slot sluit je het traject af. Meestal doe je dat in de laatste afspraak met de eind­evaluatie. Vaak is het niet meer dan het benoemen van het einde van het traject en afscheid nemen. Toch is het belangrijk. Het traject is klaar en rond. De coachee kan zelf verder.

De sessies

Een traject bestaat dus vooral uit een aantal sessies. De sessies vormen de ruggen­graat van coaching. Die hebben ook een structuur, namelijk voor­bereiding, voor­waarden scheppen voor coaching, contracting in, zelfonderzoek, contracting uit en afronding.

• Zorg ter voorbereiding op tijd voor de juiste omstandigheden, zoals de juiste locatie, eventuele stoelen en andere voorwaardelijke zaken die je nodig hebt. Daarna richt je de voorbereiding vooral op jezelf. Je zorgt ervoor dat je alle aandacht kunt hebben voor de coachee en hoe je de coachee bijstaat in zijn zelfonderzoek.
• Zodra de coachee aankomt begin je met het scheppen van de voorwaarden voor coaching. Je schept de juiste sociale ruimte, je stemt je af op de energie van de coachee en je bouwt aan de relatie met vertrouwen. Je hoeft nog niet meteen de diepte in. Koetjes en kalfjes doen het goed hier. Je stemt vooral op andere elementen af dan op het inhoudelijke en het verbale.
• Al samen pratende kom je tot de vraag waar de coachee het over wil hebben. Dit is contracting in; het vaststellen van het doel (voor dit gesprek) en het toetsen van de voortgang. In deze fase van het gesprek kijk je vooral naar het verleden en de patronen waar de coachee last van heeft. Dat is ten slotte de aanleiding waarom hij hier is. En je vraagt door naar wat de coachee ermee wil. Probeer ook hier zoveel mogelijk naar de kern van het probleem te komen (Verderop kun je leren hoe je tot de kern van een probleem komt).
• Zodra helder is waar de coachee het over wil hebben en waarom, dan kan het echte zelf­onderzoek beginnen. Daarvoor is het handig als je de coachee laat bewust worden van het hier en nu. Vraag hoe het nu is en hoe de coachee nu is en wat hij ervaart. Onderzoek de modi van de coachee. Tijdens het gesprek verandert de modus van de coachee voortdurend. Laat de coachee bewust worden van de huidige modus en de staat van zijn die meer voor hem klopt. Een modus die meer klopt voelt meer ontspannen, waarachtiger en vrijer. De coachee ervaart deze staat van zijn alsof hij meer geïntegreerd is, meer heel is. Verderop vertel ik je hoe je iemand bewust maakt van modi en hoe hij zich kan bevrijden van bepaalde modi.
• Als de coachee de juiste staat van zijn heeft gevonden in zichzelf, dan volgt daar als vanzelf de oplossing van het probleem uit. Hier gaat het weer om contracting, maar dan naar de toekomst toe: contracting uit. Wat was het doel ook alweer en wat kan de coachee ermee vanuit deze modus? Het antwoord komt uit een andere staat van zijn. Als vanzelf. Dus hoe gaat de coachee het vanaf nu vanuit deze staat van zijn anders doen?
• Nu kun je afronden. Maak een afspraak voor de volgende sessie (meestal tussen de 2 en 6 weken) en wens de coachee veel plezier met zijn nieuw verworven inzicht.

{{button-2="/attributes"}}

{{coaching-3="/attributes"}}

Hoe kun je effectief coachen?

De effectiviteit van jouw coaching hangt sterk af van de kwaliteit van het gesprek dat je voert. Heb je namelijk een wezenlijk gesprek? Als je elke keer naar de kern van het probleem en van de modus gaat is het gesprek waarschijnlijk wezenlijk. En dat betekent dat je het onge­makkelijke mag opzoeken. Dat je het moeilijke gesprek aangaat. Dit kan ook moeilijk zijn voor jou als coach, want je zult de weerstand van de coachee tegenkomen. En die kan direct of indirect op jou zijn gericht.

De volgende vragen helpen je naar de kern van het probleem van de coachee te komen. Je hoeft ze niet allemaal te gebruiken en ook niet in een specifieke volgorde. Herhaling van vragen werkt vaak goed; ga na of jouw vraag ook wezenlijk beantwoord is door jouw coachee.

Begin door de coachee het thema te laten benoemen.

• Waar loop je in jouw ontwikkeling en functioneren tegenaan?
• Wat houdt je daarin het meest bezig?
• Wat is daar het probleem van?
• Wat is daar moeilijk aan voor jou?

Vervolgens ga je naar de kern van het thema.

• Wat vind je daar moeilijk aan?
• Wat is daar erg aan?
• Wat voel je daarbij?
• Wat kan er gebeuren als dat zo is?
• En dan?
• Wat ga je uit de weg?
• Wat zegt dat over jou?
• Gerichte gesloten vragen, zoals Ben je bang om afgewezen te worden?, Is de boosheid pijnlijk?, of is de eenzaamheid pijnlijk voor je?

{{coaching-4="/attributes"}}

Hoe levert coaching wezenlijke verandering op?

Mensen komen bij een coach of therapeut omdat ze vast zitten in patronen. En zij zelf zijn een belangrijk onderdeel van die patronen. De manier van reageren, de perceptie van de situatie en de gedachten en gevoelens die opkomen zijn vaak moeilijk te veranderen. Dat komt doordat dit allemaal hoort bij de modus die de coachee in die situatie heeft. De coachee verandert als zijn modus verandert. En dat vraagt om onder­zoek naar de modus en bewustwording.

Het is handig om de modus op te roepen die de coachee als probleem ervaart. Dan kun je hem ter plekke onderzoeken, hier en nu. Laat de coachee vertellen over de situatie en het probleem dat hij ervaart. Ga naar de kern (zie hierboven). Let op gevoels­reacties en vraag door naar de ervaring in het hier en nu.

Een effectief hulp­middel is door verschillende elementen op papier te zetten en op de grond te leggen. Dus bijvoorbeeld een A4 met ‘identiteit’, een met ‘over­tuigingen’, en verder allemaal A4tjes met ‘gedachten’, ‘gevoelens’, ‘gedrag’, ‘effect’ en ‘waarden’. De coachee kan dan op het A4tje gaan staan van het element dat wordt onderzocht. Als de coachee vertelt over hoe hij over de situatie denkt, dan gaat hij op het A4 staan met ‘denken’. Als hij dan stuit op diepere over­tuigingen, dan gaat hij op ‘over­tuigingen’ staan en dan onderzoek je die daar nog wat verder. Tot het inzicht en bewust­zijn in de modus zijn gegroeid.

In het onderzoek zul je een aantal dingen merken. Zo zal je merken dat er door het onder­zoeken al zaken veranderen of verschuiven. Je zult merken dat er nieuwe inzichten komen. En dat de coachee de neiging heeft in andere modi te schieten, of het over een modus te gaan hebben die beter bij hem past. Dat is prima. Verken de verschillende modi. Ga niet te snel, daarin mag je de coachee helpen om het juiste tempo te vinden. Laat de modi ervaren en onderzoek ze terwijl ze zich aandienen. Dus alle ele­menten en de dynamiek tussen bijvoorbeeld denken, voelen, doen, enzovoorts.

{{button-1="/attributes"}}

{{coaching-5="/attributes"}}

Wijsheid aanboren in coaching

Er is een verschil tussen intelligentie en wijsheid. Intelligentie komt uit je verstand. Zelf­onderzoek doen is vooral bewust zijn. Dat draait niet om intelligentie, denken en begrijpen. Dat laatste doen we toch alleen maar aan de hand van de bekende verhalen. Wijsheid komt van binnenuit. Om preciezer te zijn, wijsheid ontstaat doordat gevoel, verstand en intuïtie ‘met elkaar in gesprek’ gaan. Dus stel al je oordelen uit. En laat de coachee ook zijn oordelen uitstellen. Als je denkt dat je het weet, dan zit je er al naast. De meeste problemen ontstaan juist door onze snelle oordelen en over­tuigingen waar we aan vast houden. Je kunt alleen maar een wezenlijke verandering bereiken als je alle snelle en auto­matische oordelen uitstelt. Dit noemen we ook wel onder­zoeken vanuit ‘niet-weten’.

{{coaching-6="/attributes"}}

Integrale Coaching

Volgens de meeste psycho­logische theorieën ontwikkelen we ons tot een volwassen en volgroeid mens. Dan ben je cognitief bekwaam, zelf­verzekerd, sociaal-emotioneel vaardig en heb je een sterk ego. We snappen allemaal wat hiermee bedoeld wordt. En daar stopt volgens de meeste psychologische visies de ontwikkeling van de mens.

Maar dat hoeft niet. Met name de non-duale wijsheids­tradities gaan verder. Voorbeelden van non-duale wijsheidstradities zijn Advaita Vedanta, Soefisme, Zen, Dzogchen en het Taoïsme. In deze stromingen gaat het om zijn. Of zijn wie je ten diepste bent. Dan blijkt jouw ontwikkeling verder te gaan dan wie je tot nu toe dacht te zijn. Jouw ik komt namelijk tot stand door identificatie met een verhaal. En wat gebeurt er als je dit verhaal los laat? En niet jezelf andere verhalen gaat vertellen? Dan ontdek je wie je wezenlijk bent. Je kunt dit ervaren als een staat van zijn. Het is een ervaring waarbij woorden vaak te kort schieten. Dan kom je thuis in jezelf. Dan ervaar je echt dat je al OK bent en kan je moeiteloos van daaruit leven en werken.

{{sign-off-coaching="/attributes"}}